විමල් වීරවංශ විසින් රචිත නැත්ත වෙනුවට ඇත්ත කෘතියට එරෙහිව පැවරූ නඩුවක් මගින් ජවිපෙ ජය ලබා ඇති අතර ඊට වන්දිය ලෙස රුපියල් කෝටියක් ගෙවීමට විමල්ට නියම කොට ඇත. ජවිපෙ මිතුරන් මේ ජයග්‍රහණය ඉතා සතුටින් සමරමින් සිටිති. ඔවුන්ට පමණක් නොව මටද ඒ ගැන ඇත්තේ අප්‍රමාණ සතුටකි. ඊට හේතු කීපයක් තිබේ.

1. විමල් කර ඇති වරද වන්නේ ටිල්වින් සිල්වා ජවිපෙ මධ්‍යම කමිටුවට ලියූ ලිපි කීපයක් කෘතියේ ඇතුළත් කිරීමය. එය ඇතුළත් කළේ ටිල්වින්ගේ මහා බුද්ධිමය සාරය සූරා කෑමට නොව ජවිපෙ ගමන පිළිබඳ ඔහු දැරූ තකතීරු අදහස රටට හෙළිකළ යුතු නිසාය. ඒ ලිපි තමාගේ බව මේ නඩු තීන්දුව හරහා ටිල්වින් පිළිගෙන ඇත. ජවිපෙ අද පවතින තත්ත්වයට ඇද වැටීමට බලපෑ විනාශකාරී අභ්‍යන්තර පාවාදීමට ටිල්වින්ලාගේ මතවාදී දායකත්වය කුමක්දැයි දැන ගැනීමට අවශ්‍ය අයෙකුට අද වුවද මේ කෘතිය කියවා බැලිය හැකිය. අනුර නම් ලියන්නට දන්නේ මැල්ලුම් පමණක් නිසාදෝ ඔහු මේ සංවාදයට අදාළව කිසිදු ලිපියක් ලියා නැත. එදා අභිමානවත් ලෙස ජාතියේ ඉරණම සියතට ගත් දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් අද චතුර සේනාරත්නගේ කක්කුස්සිය දක්වා ඇද දැමූ මහා පාවාදීම කුමක්දැයි විමල්ගේ කෘතිය මගින් ගල් වැලි නැතුව පෙන්වා දී තිබේ. ඒ ශ්‍රේෂ්ඨ වරද සිදුකොට කෝටියක් නොව කෝටි සීයක වන්දියක් ගෙවීමට සිදුවුවද විමල් ඒ දඬුවම ඉතා සතුටින් හා අභිමානයෙන් භාරගත යුතුය.

2. ජවිපෙට අන් සියල්ලට වඩා මේ මොහොතේ මුදල් වැදගත් විය හැකි විය හැකි බව සැබෑය. පහළ සාමාජිකයාට හා රටට එක නාඩගමක් පෙන්වා ඉහළ අයියලා වෙන වෙන දේවල් කිරීම හැමදාම කළ නොහැක්කකි. ඒ නිසා ඔවුන් නව ධනෝපායන මාර්ග සොයා යා යුතුය. ඒ අනුව පක්ෂයේ ඉරණම තීරණය කිරීමට බලපෑ අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්නයක් අධිකරණයේ වෙන්දේසි කර ලබා ගත හැකි මුදල රුපියල් කෝටිය නම් ඔවුන් එය වහාම ලබා ගත යුතුය. ලාල්කාන්තගේ දුවට පෞද්ගලික උපාධි ගැනීමට, වසන්ත සමරසිංහගේ ගෙවල් කුලිය ගෙවීමට, අනුරගේ පුංචි අම්මාට හාල් තුනපහ මිලට ගැනීමට, විජිත හේරත්ට අඩියක් ගැසීමට බොහෝ මුදල් අවශ්‍ය බව අපිද දනිමු. ඒ සුලු මුදල සොයාගැනීම සඳහා විජේදාස රාජපක්ෂ, චතුර සේනාරත්න, මලික් සමරවික්‍රම වැනි අය ඉදිරියේ චාටර් වෙනවාට වඩා තමන්ගේම හිටපු එකෙක් වූ විමල්ගෙන් මුදල් ඉල්ලා ගැනීම හොඳය. ජවිපෙ වෙනුවෙන් ජීවිත නැති කරගත් අවංක මිනිසුන් මිනීවලවල්වලින් නැගිට ඒමට පෙර ජවිපෙ එවැනි ක්‍රියාමාර්ග වෙත හෝ යොමු වීම බෙහෙවින්ම අගය කළ යුතුය.

3. දේශපාලන වශයෙන් අතිශය නිවැරදි හා යුක්ති සහගත ක්‍රියාමාර්ග පවා අධිකරණය ඉදිරියේ වැරදි දේවල් විය හැකිය. “ඉතිහාසය මා නිදොස් කරනු ඇත” කියා එදා පිදෙල් ක්‍රස්තෝ කීවේද ඔහුගේ නිවැරදි ක්‍රියාමාර්ගය නීතිය ඉදිරියේ වරදක් වූ නිසාය. ජවිපෙ වත්මන් සාමාජිකයන් රනිල් ගැන මිස පිදෙල් ගැන නොදන්නා නිසාදෝ ජවිපෙ අද සෑම දෙයකම නිවැරදි බව මනින්නේ ඔවුන්ම එපෝ එපෝ කියන ධනේශ්වර නීතියට අනුවය. ඒ අනුව රෝහණ විජේවීර ඇතුළු අතීතයේ ජීවිත පිදූ දහස් ගණනක් වූ ජවිපෙ සාමාජිකයන් සියලු දෙනා නීතිය ඉදිරියේ වැරදි කාරයෝය. ඒ නිසා දැන් ජවිපෙ කළ යුත්තේ අප්‍රේල් විරුවන් හා ඉල්මහ විරුවන් සැමරීම නවතා වහාම ඔවුන් නීතිය ඉදිරියේ වැරදිකරුවන් බවට පත්කොට හැකි නම් ඔවුන්ගේ පවුල් ලවා හෝ රනිල් හාමුගේ රජයට වන්දි මුදල් ලබාදීමට කටයුතු කිරීමය. ජවිපෙ ස්වාමියා වූ ආසියාවේ මහා මොළයානන් වහන්සේ විසින් නන්නාපෝල් කර දැමූ රටේ ආර්ථිකයට එවැනි දේකින් හෝ මුක්කුවක් ගැසිය හැකි නම් එය කාටත් යහපතකි. මොළයානන් වහන්සේට රට භාරදී පාරට බහින්නට බැරිව සිටින ජවිපෙ සාමාජිකයන්ගේ විප්ලවීය ජීව ගුණය නගා සිටුවීමටද එය වක්‍රාකාර බලපෑමක් කරනු ඇත.

4. නැත්ත වෙනුවට ඇත්ත කෘතිය පිළිබඳ අලුත් සංවාදයක් රට තුළ ඇති කිරීමට මේ නඩු තීන්දුව හේතු වී තිබීමද සතුටට කරුණකි. පොත කඩවල්වල නැතිවීම අපට ප්‍රශ්නයක් නොවේ. මේ වනවිටත් මේ කෘතියේ පීඩීඑෆ් පිටපත් දහස් ගණනින් අන්තර් ජාලය පුරා සංසරණය වන්නට පටන් ගෙන ඇත. හැකි නම් එසේ බෙදාහරින සියලු දෙනාවද අත්අඩංගුවට ගෙන නඩු පවරා ඇති තරම් මුදල් උපයා ගනු මැනවි. සල්ලි හොයා එක එකාගේ වැසිකිලි අස්සේ රිංගන්නට ගොස් අතීතයේ ජීවිත පිදූ මිනිසුන්ට අපහාස නොකර ඔබලාගේ මුදල් ප්‍රශ්න විසඳා ගැනීමට ඒ ඔස්සේ හැකියාව ලැබෙනු ඇත.

ඉසුරු ප්‍රසංග